Wywiad z Kornelią Łuczak, uczennicą klasy 5a, znaną w szkole jako Nela
Nela, zacznę od tego co bardzo mnie poruszyło.. Powiedziałaś, że zanim przyszłaś tutaj do szkoły, przeczytałaś kilka wywiadów z uczniami, które ukazywały się we wcześniejszych latach na stronie szkolnej. Czy możesz powiedzieć czytelnikom, jakie pojawiło się wtedy u Ciebie marzenie?
Tak, to prawda. Zanim wybrałam Technikum Leśne, interesowałam się tym co działo się w szkole, przeglądałam stronę szkoły, Facebooka i zawsze czytałam wywiady z uczniami. Było to dla mnie bardzo inspirujące. Pojawiła się wtedy taka myśl, że fajnie by było kiedyś chodzić do tej s
zkoły i pokazać się z takiej strony, żeby ktoś ze mną zrobił taki wywiad.
I chciałam Ci szczerze pogratulować, ponieważ to właśnie Ty zostałaś wybrana do wywiadu jako przedstawicielka klasy 5A. Godnie reprezentujesz szkołę, jesteś wzorową uczennicą, z wysoką średnią, angażujesz się w prace na rzecz klasy i szkoły,
bierzesz udział w konkursach, olimpiadach i zawodach sportowych. Mam niezwykłą przyjemność, żeby z Tobą porozmawiać. Opowiedz nam proszę o tym, dlaczego w ogóle wybrałaś Technikum Leśne w Miliczu?
To tata mnie zainspirował, żeby pójść w tym kierunku, ponieważ zabierał mnie do lasu, odkąd tylko zaczęłam chodzić. Sam nie jest z zawodu leśnikiem, ale jest pasjonatem, a w naszej rodzinie są takie korzenie. Tata zaszczepił we mnie miłość do lasu i pokazał mi las z innej strony, a nie tylko ja
ko miejsce, gdzie idzie się na grzyby. Gdy byłam w 4 klasie szkoły podstawowej, tata powiedział mi o szkole w Miliczu i wtedy po prostu zdecydowałam, że chcę tam iść i przez cały czas byłam pewna tego wyboru.
Kiedy pierwszy raz zobaczyłeś szkołę na żywo?
W kwietniu 2019 roku podc
zas Dni Otwartych.
I co najbardziej zapamiętałeś z tego dnia?
Niezwykle ciepłą atmos
ferę. Podobała mi się ogromnie i czułam, że życzliwość ze strony uczniów, którzy nas oprowadzali nie jest udawana. Pamiętam też koncert. Naprawdę bardzo mi się podobał. Potem poznałam tych ludzi, gdy już chodziłam tu do szkoły. Śpiewała wtedy Emilia Kisiela oraz Leon Kancerek, grał też Adam Matuszak, który na tamten moment był (prawie) absolwentem. Mam nadzieję, że na następnych Dniach Otwartych powrócimy do koncertów.
Ja też pamiętam ten koncert. Z uczniami grał wtedy pan Łukasz Kontowski i przechodziły mnie ciarki, gdy słuchałam koncertu. A co było dla Ciebie największą nowością, gdy już zaczęłaś naukę?
Chyba najbardziej mnie zaskoczyło, ale i ucieszyło składanie raportu. Nowością było też to, że mówimy do nauczycieli „pani magister/pan magister”. W zasadzie to na plus, bo pokazuje to, że w tej szkole naprawdę stawia się na kulturę.
Pamiętasz, czego się najbardziej bałaś w pierwszych dniach szkoły?
Pierwszej lekcji maszynoznawstwa, bo starsze koleżanki i koledzy trochę tym straszyli, ale koniec końców nie było tak źle.
A jak praktyki w lesie? Czy dziewczyny, które myślą o tym, żeby tu przyjść do szkoły powinny się obawiać, że jest to bardzo ciężka praca?
Absolutnie nie. Ja zawsze chciałam być pierwsza do wszystkich zadań w lesie, bardzo mnie to ciekawiło. Myślę, że nie mają się czego obawiać. Napewno jest to szkoła dla pasjonatów, dla osób które nie boją się wyzwań, bo trzeba się dużo uczyć, ale znam wielu, którzy wybrali tą szkole z przypadku, a później bardzo to pokochali i dzisiaj możemy zobaczyć ich w Nadleśnictwach. Ale trzeba też pamiętać, że mieszkanie w internacie to inna rzeczywistość, niż w domu, choć to ciekawe, nowe doświadczenie.
No właśnie skoro już poruszyłaś ten temat. Czy czegoś nauczyło Cię życie w Internecie?
Tak, bo ciężko było na początku dzielić z kimś pokój. Mam mocny charakter, lubiłam postawić na swoim, ale po tych pięciu latach nauczyłam się, że nie ma sensu robić z czegoś problemu. Najważniejsze jest zadbać o spokój wewnętrzny i dobrą atmosferę w pokoju, dlatego często lepiej odpuścić.
I to na pewno jest jeden z twoich sukcesów życiowych, jakie odniosłaś przez te 5 lat, a co uważasz za swój sukces w szkole?
Na swoim koncie mam kilka stypendiów Dyrektora Szkoły. Zajęłam też szóste miejsce na etapie okręgowym na OWIUR i naprawdę niewiele brakło, by zakwalifikować się wyżej. W tym roku też udało się na eliminacjach szkolnych, więc mam wielką nadzieję, że w tym roku na okręgu się nie skończy. Bardzo lubię też grać w badmintona, brałam też udział w zawodach z tym związanych.
Badminton? to raczej rzadka dyscyplina. Kto cię tym zaraził?
Pan Wiesław Cerazy. To on zaszczepił we mnie chęć do grania w badmintona. W ogóle uważam, że to świetny nauczyciel.
A jakiego jeszcze nauczyciela będziesz szczególnie wspominać?
Panią Annę Szynkiewicz-Wronek. To nauczyciel z pasją. Pani Magister ma ogromną wiedzę, a przy tym potrafi się nią dzielić. Bardzo cenię też Panią za bardzo sprawiedliwe podejście do uczniów, cierpliwość i spokój. To właśnie m.in. Pani Wronek przygotowała mnie do Olimpiady, potrafiła świetnie wszystko w bardzo prosty sposób mi wytłumaczyć, co przełożyło się na efekty.
Bardzo miło się tego słucha. Nela, czy dobrze rozumiem, że chcesz swoje życie zawodowe związać z leśnictwem?
Oczywiście że tak. Po szkolę chcę iść na leśnictwo oraz na staż.
A widzisz siebie w przyszłości za biurkiem, czy w lesie?
Zdecydowanie w lesie, w terenie. Raczej tam jest moje miejsce, bo uwielbiam obcować z naturą, ale czas pokaże. Widzę też siebie jak wracam do szkoły, by ją odwiedzić, pochwalić się swoimi osiągnięciami i podziękować nauczycielom za to, że choć czasami byli bardzo wymagający, to w przyszłości bardzo mi się to przydało.
Tego Ci Nela gorąco życzę.
A ten skromny wywiad pokazuje, że wszystko jest możliwe, a marzenia naprawdę się spełniają.
Dziękuję za rozmowę.
Agnieszka Herbuś
